Многу настани во нашиот живот се одредени од судбината и започнуваат со раѓање во одредено семејство. Родени сме во семејство во кое условите се поволни за да ја живееме нашата судбина и во кое имаме значителен отчет за давање и земање со секој член на семејството. Според законот на кармата, секое добро дело создава заслуги, додека секое лошо дело создава грев. Затоа, секој треба да преземе одговорност за резултатите од своите постапки.
Кога некој ќе направи добро дело на друг, тоа му се враќа во некаков облик на добрина (во форма на некаква среќа) што не зависи од заблагодарувањето на таа личност. Кога некој ќе наштети некому, тоа создава негативен резултат во форма на некое страдање и не може да се отповика со извинување.
Законот на кармата е неизбежен. Тоа е нешто како третиот закон за движење на Њутн, кој вели: „За секое дејство, постои спротивна, еднаква реакција“.
За време на нашиот живот, ние или отплаќаме стара сметка или создаваме нова. Кога сметката не може да се подмири во текот на овој живот, таа се пренесува на следниот живот. Не сме свесни за нашите сметки што сме ги направиле во минатите животи, но нивното подмирување е неизбежно и на потсвесно ниво ќе има свој ефект во форма на „поука“ за нас.
