Потребата за припадност и љубов е една од најосновните човечки потреби. Создадени сме да примаме и да даваме љубов и во тој однос е потребен баланс – математички гледано 50:50 во односот примање и давање. Сè друго што не е избалансирано создава енергетски дисбаланс во нашиот живот што можете да го препознаете како замор, прекумерна чувствителност, вина, огорченост и чувство на празнина.
Кога станува збор за љубовта, најчеста причина што доведува до енергетска нерамнотежа е прекумерното давање . Ова го препознаваме кај луѓето кои им даваат премногу на другите, а за возврат добиваат ништо или многу малку. На овие луѓе им недостасува внатрешен мир и чувствуваат дека се искористени. Хронично им недостига љубов и им се чини дека колку и да даваат, не е доволно да примаат љубов.
О, да, јас бев еден од тие луѓе, и ако се препознаете во тоа, прочитајте! Ќе ви кажам како постигнав емотивна рамнотежа, а со тоа и ја почувствував љубовта која отсекогаш ми недостигаше.
Пред да се зафатам со работа, би сакал да споделам со вас една реченица која долго време ми стои на фрижидерот и која ми служеше како потсетник во моментите кога мојот мозок почнуваше со приказната „Кутриот јас… “ . Тоа гласи:
„Универзумот реагира на вашите вибрации и ја враќа енергијата што ја испраќате, па ако сакате повеќе љубов во вашиот живот, прво сакајте се себеси!
Ви предлагам веднаш да го запишете на лист хартија и да го закачите на вашиот фрижидер или на некое друго видно место како потсетник, а потоа да донесете одлука да се сакате секој ден од почеток!
Што се случи кога донесов одлука да се сакам себеси?
Кога решив да се сакам себеси, станав посмирен, потрпелив, полесно простував и имав повеќе разбирање за себе и за другите. Ми беше полесно да се спротивставам на негативните чувства како вина, страдање и страв. Кога се сакав себеси, животот почна да ме сака назад!
Ја зајакнав љубовта кон себе со тоа што свесно избирав каков поглед ќе имам за животот и кога избрав оптимизам наместо мрачни и депресивни мисли, бидејќи знаев дека јас самиот сум одговорен за она што го „хранам“. Избрав да го чувам во срцето и умот само она што е најдобро за мене.
Ја изразив љубовта кон себе усовршувајќи се себеси како личност, работев на себе и си го подобрив животот затоа што знаев дека заслужувам повеќе од обичен опстанок и на тој начин испратив порака до Универзумот дека сум подготвен да ја примим. Кога развив љубов кон себе, Универзумот се погрижи да ми даде повеќе љубов преку партнер кој ме сака, поддржува и почитува.
Во моментот кога се прифатив себеси, кога станав задоволен со тоа што навистина сум и каде сум во моментов, знаев дека мојата енергија се промени, а со промената на енергијата почна да се менува и мојата реалност.
Денес ми е кристално јасно дека самољубието е рамнотежа помеѓу прифаќањето на тоа што сум и нивото на мојата свест што знае дека заслужувам подобро и повеќе!
Сања Вициќ, енергетски исцелител и астролог
