Овој наслов можеби изгледа претенциозен, но ако овде се осврнеме на Ерос како бог на сексуалноста и духовноста што ве обзема и не можете да направите ништо во духовна екстаза, јасно е дека тоа се две сили кои се над човекот и кои не се под влијание на човекот.
Ако се свртите само кон духовноста, ќе наидете на сексуалност која постојано ќе ве прогонува и ќе се трудите да се однесувате негативно кон неа, а таа полека но сигурно ќе ве гризе одвнатре додека не потклекнете. Агориите, како индиски поредок кој е ориентиран кон тантра, веруваат дека во оваа доба сексуалноста е несовладлива и затоа и се молат на божицата Тара во моментот на смртта да не ги надмине сексуалноста за да стигнат до просветлување.
Сепак, малкумина можат да ја замислат духовноста како демон. Меѓутоа, што би рекол свети Павле кој бил совладан од демонска сила пред која паднал и не можел да се бори против искуството во кое бил повикан да ја шири идејата за христијанството. Што го натерало Буда да ја бара вистината, односно зарем и тој не се однесува толку опседнат што бега од сопругата и синот? Како што рекол Јунг: Духовноста и сексуалноста не се ваши квалитети и не ги поседувате и не можете да ги прифатите. Наместо тоа, тие ве поседуваат и ве опфаќаат, бидејќи се моќни демони. Тие се манифестации на боговите и затоа доаѓаат надвор од вас, но постојат во вас.
Алхемичарите и Јунг го толкуваат овој аспект преку симболи кои се појавуваат во соништата или алхемиски процеси на трансформација на овие два демони: Дајмон кој ѝ пристапува на нашата душа во сексуалноста како змија. Тоа се вика желба. Во духовноста, Дајмон се спушта во нашата душа како бела птица и делува и како желба, поточно како желба за
духовно соединување. Значи, во соништата се појавуваат како птица и змија, но јасно е дека во соништата не можеме да ги извадиме од контекст.
Во нашата модерна цивилизација зборуваме за архетипови на колективното несвесно. Таа слика или сексуалност всушност ги балансира или компензира аспектите или проблемите што животот ги претставува во реалноста. Сексуалноста го претставува акумулираното искуство на милениумската борба за адаптација и егзистенција. Тоа е само почеток на трансформацијата која потоа се спојува со духовното.
Всушност, духовноста и сексуалноста се двата пола на психата што ги трансформираме низ животот и се обидуваме да ги споиме во едно. Затоа, сите бевме соочени со етичкиот проблем на сексуалната слобода, и тој претставува навистина огромен проблем кој е достоен за трансформација бидејќи овој проблем ги роди сите благородни души.
Духовноста е архетип на Анимусот или потсвесниот маж кај жената во која се заљубува. Жената често се плаши од него, и има страв од мажите, но всушност има страв од духовното и обратно, многу мажи бегаат во духовноста затоа што се плашат од сексуалното, односно од подлабоко уживање. Овие конфликти во нас ни го прават животот. На овие основи, преку само-развој, да се обидеме да ги споиме овие спротивности, да станеме свесни за нив и да ги набљудуваме. За да станеме свесни за нив потребно е време и трпение, кои ги поминуваме низ фази во односите, бидејќи најчесто овие две сили, доколку не сме свесни за нив, се однесуваат како демони кои постојано се појавуваат во различни ситуации.
Никола Жувела, vedski-jyotish.net
