Кога ќе го направите првиот чекор, што е одлука, нема враќање назад. Затоа што, кога ќе откриете само дел од вистинското вас, никогаш нема да сакате да се вратите на сето она што не сте, и сè повеќе ќе палите за да стигнете до тоа што сте. Затоа што… Само на тоа место каде што си вистински ти, сите спротивности во тебе се спојуваат во едно. Само на тоа место темнината и светлината престануваат да постојат одделно. Само на тоа место дотогашната непрестајна борба меѓу сите оние спротивности што го растргнаа твоето битие – светлина и темнина, мир и немир, црно и бело… и тие стануваат едно.
Мисла поврзана со познатиот грчки филозоф Сократ и една од седумте познати изреки кои биле напишани на фасадата на храмот на Аполон во Делфи во античка Грција.
Значењето на доаѓањето на човекот ТУКА и почетокот и крајот на престојот на неговата душа во ова ОВДЕ тело е токму тоа – да се спознае себеси.
Душата, како тој елемент на битието кој е вечен и безвременски и вонпростор, знае кој си ти. Секогаш и засекогаш. Но, телото… како материјална, физичка димензија на вашето постоење не го знае ова.
Затоа што не ги знае и не ги сфаќа димензиите на вечноста на универзумот во кој е содржан целиот пат на твојата душа, но и затоа што го гледа само она што може да го види низ очилата што ти (како и секој од нас) бевте. дадено со самото пристигнување ТУКА од најблиската околина.
Прво од семејството, потоа од социјалното опкружување, градинката, училиштето, работата, религијата и генерално од секој облик на систем во кој сте дел, доброволно или против своја волја.
Фундаменталното прашање на секој кој навистина сака да знае кој е тој во суштината на своето битие, зошто дошол ТУКА и што треба да направи за да се излечи во смисла на собирање и прифаќање на сите делови од своето битие и да стигне до тоа место сам по себе се нарекува Љубов: „КОЈ БЕВ ЈАС ПРЕД ДА МИ КАЖАТ КОЈ ТРЕБА ДА БИДАМ?“
Иако секој од нас е во исто време дел од овој бесконечен универзум и целиот овој универзум на мал начин, секој човек е единствен и неповторлив на свој начин. И токму затоа не постои единствен, единствен одговор на прашањето како да се откриете себеси.
Секој од нас има свој пат, свој начин, свои алатки за борба со себе. Секој од нас има свое време.
И уште една многу, многу важна работа – без грешка! Нема погрешни чекори на патот кон себе, има само искуства. И тие искуства… Знајте дека вие не сте ваши искуства, туку дека тие се поради вас, во времето кое е вистинско за вас и на патот кој ве води до она што е за ваше најголемо добро.
Без разлика дали вашата одлука да тргнете на пат кон себе е одраз, едноставно кажано, на вашата сопствена доброволност, љубопитност, вродена потреба да истражувате сè што е под површината во смисла на „еве, ќе истражувам малку што е во мене и во мене“ или е тоа (што е најчест случај) резултат на околности и искуства кои длабоко ги потресоа твоите длабочини и широчини и те стопија со болка и страдање кои потоа почнаа да ја топат твојата структура изградена од претходно споменатите „архитекти“ (семејството, околината и општиот систем во кој сте дел) не е лесно.
Но, кога ќе го направите првиот чекор, што е одлука, нема враќање назад. Затоа што, кога ќе откриете само дел од вистинското вас, никогаш нема да сакате да се вратите на сето она што не сте, и сè повеќе ќе палите за да стигнете до тоа што сте. Бидејќи…
Само на тоа место каде што сте вистински вие, сите спротивности во вас се спојуваат во едно. Само на тоа место темнината и светлината престануваат да постојат одделно. Само на тоа место дотогашната непрестајна борба меѓу сите оние спротивности што го растргнаа твоето битие – светлина и темнина, мир и немир, црно и бело… и тие стануваат едно.
А ти… стануваш тоа што си во суштината на твоето битие – Љубов . Станувате она што сте биле пред да ви кажат кој треба да бидете.
И кажете ми дали се согласувате со тоа:
„Привилегија на животот е да станеш тоа што навистина си“. – Карл Густав Јунг
